بررسی تأثیر سطوح مختلف کود مرغی و سولفات پتاسیم بر صفات کیفی و پارامترهای بیوشیمیایی گیاه شنبلیله

علوم باغبانی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 16 بهمن 1402   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jhs.2024.85718.1307

نویسندگان

محمد حسین امینی فرد^{* 1}؛ سجاد ندافان²؛ حسن بیات³؛ مهدی جهانی⁴

¹بیرجند

²دانشجوی کارشناسی ارشد، گرایش فیزیولوژی گیاهان دارویی، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران.

³دانشیار، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران

⁴گروه گیاهپزشکی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند

چکیده

به‌منظور بررسی تأثیر کود مرغی و سولفات پتاسیم بر میزان صفات بیوشیمیایی و عملکرد گیاه شنبلیه، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سال زراعی 1401-1400 انجام گردید. تیمارهای آزمایش شامل کود پلیت مرغی در سه سطح (0، 1000 و 2000 کیلوگرم در هکتار) بصورت کاربرد خاکی و سولفات پتاسیم (سولوپتاس) در چهار سطح (0، 5/1، 3 و 5 در هزار) بصورت محلول پاشی بودند. نتایج نشان داد که کود مرغی در همه صفات بجز میزان قند محلول و فعالیت آنتی اکسیدانی، سبب افزایش معنی‌دار صفات بیوشیمیایی و عملکرد دانه شنبلیله شد، بطوریکه تیمار 2000 کیلوگرم در هکتار کود مرغی، بالاترین میزان فنول (793/10 میلی‌گرم بر گرم وزن خشک)، میزان فلاونوئید (475/4 میلی‌گرم بر گرم وزن خشک)، کلروفیل a (591/2 میلی گرم بر گرم وزن تر) و کلروفیل b (055/3 میلی‌‌گرم بر گرم وزن تر) و عملکرد دانه (8/1185 کیلوگرم در هکتار) را به خود اختصاص داد. در تأثیر سولفات پتاسیم (سولوپتاس) بر صفات بیوشیمیایی شنبلیله مشاهده شد که همه صفات به جز میزان فنل و فعالیت آنتی اکسیدانی، همگی در سطح سه در هزار، دارای بالاترین میزان بودند که با سطح پنج در هزار اختلاف معنی‌داری نداشتند. نتایج اثر متقابل تیمارها نشان داد که در تمام صفات بجز صفت فعالیت آنتی اکسیدانی، بالاترین میزان مصرف هر دو کود، بیشترین میزان صفات بیوشیمیایی و عملکرد دانه را به خود اختصاص دادند، بطوریکه، بیشترین سطوح هر دو تیمار (2000 کیلوگرم در هکتار کود مرغی و سولوپتاس 5 در هزار) سبب افزایش عملکرد دانه، میزان فنول و کلروفیل b نسبت به سطح شاهد شد. بیشترین میزان کلروفیل a نیز مربوط به برهمکنش 2000 کیلوگرم در هکتار کود مرغی و سولوپتاس 3 در هزار به میزان 11/3 میلی‌گرم بر گرم وزن‌تر بود. در مجموع در بین سطوح مورد بررسی در دو تیمار، سطح 2000 کیلوگرم در هکتار کود مرغی و 3 در هزار سولوپتاس برای دستیابی به افزایش عملکرد دانه و بهبود صفات بیوشیمیایی، برای گیاه شنبلیله پیشنهاد می‌گردد.

کلیدواژه‌ها

: سولوپتاس؛ عملکرد؛ فنول؛ کلروفیل؛ کود آلی

مراجع