سیمای ژانوسی از دورکاری:واکاوی پدیدارشناسانه

علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 10 اردیبهشت 1403   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/social.2024.85869.1462

نویسندگان

زهرا رجائی¹؛ غلامرضا ملک زاده^{* 2}؛ فاطمه بسکابادی³

¹استادیار گروه مدیریت دولتی دانشگاه پیام نور. تهران. ایران

²دانشیار گروه مدیریت، دانشکده علوم اداری و اقتصادی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

³دانشجوی دکتری مدیریت، کارشناس بودجه و پایش عملکرد دانشگاه علوم پزشکی مشهد

چکیده

با توجه به مشکلات سالهای اخیر در پی شیوع اپیدمی کووید-19شناخت تجربه زیسته کارکنان، نقش محوری در واکاوی این پدیده دارد از این رو این پژوهش می کوشد به این سوال پاسخ دهد: «تجربه زیسته دورکاران ار تعلق سازمانی چیست و چگونه معنا می‌شود.تحقیق حاضر «پژوهشی کاربردی» است که برای پاسخ دادن به سوالات اصلی آن از روش تحقیق «پدیدارشناسی» استفاده شده است، جامعه آماری این پژوهش شامل دورکاران دانشگاه علوم پزشکی استان خراسان رضوی است که دارای تجربه دورکاری بودند. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری هدفمند از نوع گلوله برفی استفاده شد. معیار اصلی در تعیین حجم نمونه، اشباع مفهومی است . به‌منظور افزایش اعتبار در پژوهش حاضر‌ از شیوه سه سویه‌سازی و بررسی روایی محتوایی کدگذاری استفاده شد بر پایة تحلیل مصاحبه ها و مضامین اصلی دوسوگرایی استخراج شده در تجارب زیسته دورکاران از تعلق سازمانی می توان مضامین زیر را در نظر گرفت:دوسوگرایی کم باری(گرانباری) نقش، دوسوگرایی خوش زیستی (ناخوش زیستی) زندگی کاری-خانوادگی، انزوای دورکاران، کمرنگ شدن تعهد هنجاری عاطفی، تنبلی سازمانی در پرتو کارکنان نامرئی.: دوسوگرایی که توسط مشارکت کنندگان تجربه شده است با جنبه های مثبت و منفی دورکاری مرتبط است از این رو می‌توان سیمای ژانوسی از دورکاری ارائه داد ک

کلیدواژه‌ها

دوسوگرایی؛ انزوای دورکاران؛ تنبلی سازمانی در پرتو کارکنان نامرئی؛ کمرنگ شدن تعهد هنجاری عاطفی

مراجع