روایت شناسی رمان بینوایان اثر ویکتور هوگو براساس الگوی ژرار ژنت

پژوهش های زبان و ترجمه فرانسه

دوره 6، شماره 2 - شماره پیاپی 11، اسفند 1402

نوع مقاله: پژوهش های زبان و ترجمه فرانسه

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/rltf.2024.87673.1112

نویسندگان

سمیه شیخ زاده^{* 1}؛ محمد زیار²؛ پانته آ رحیم تبریزی³

¹دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی

²دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز

³دانشگاه آزاد اسلامی. تهران ایران

چکیده

چکیده

روایت، توصیف رویدادهای یک داستان به اشکال مختلف است و روایت‌شناسی دانشی است که شیوه‌های روایت و ساختار آن را تحلیل و‌ بررسی می‌کند. ژرار ژنت به‌عنوان یک محقق و یکی از نظریه‌پردازان مؤثر در علم روایت‌شناسی اسلوب‌های جامعی از تحلیل روایت ارائه می‌دهد. با توجه به چند وجهی‌بودن رمان بینوایان (اجتماعی، سیاسی، تعلیمی، روانشناختی و ...) در این پژوهش سعی بر آن است که این اثر بصورت تحلیلی یا کیفی براساس این وجه نیز، یعنی عناصر روایی ژرار ژنت بررسی شود تا ساختار و ساز وکار آن و فنونی که هوگو در این اثر خود به کار گرفته است مشخص شود. بررسی‌های صورت‌گرفته نشان می‌دهد که در رمان مذکور زمان در رمان بینوایان به سه دستۀ گذشته، حال و آینده تقسیم می‌شود و نویسنده با وجود خطی‌بودن زمان، از زمان آینده استفاده کرده و داستان را از حالت یکنواخت بودن نقل حوادث خارج کرده است. سه شیوۀ بسامد مفرد، مکرر و بازگو به وفور در طول داستان یافت می‌شود و بخش وجه نیز، مناسب با روایت در سراسر داستان آورده شده‌ است. بنابراین می‌توان چنین استنباط کرد که در ‌رمان بینوایان، هوگو توانسته است با خلق اثری یک دست و با بهره‌گیری از انواع فنون روایی بیشترین تاثیر را در ذهن و روان مخاطب بر جای بگذارد.

کلیدواژه ها: روایت شناسی، رمان بینوایان، ویکتور هوگو، نظریۀ ژنت، روایت.

کلیدواژه‌ها

روایت شناسی؛ رمان بینوایان؛ ویکتور هوگو؛ نظریۀ ژنت؛ روایت

مراجع