طراحی مدل عوامل تشکیل‌دهندۀ مفهوم نشاط جامعه و مقایسۀ تطبیقی ایران با کشورهای خاورمیانه

علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد

مقاله 9، دوره 21، شماره 2 - شماره پیاپی 48، شهریور 1403، صفحه 285-328   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/social.2024.87657.1502

نویسندگان

فریبا شعاری¹؛ علی اکبر رضایی^{* 2}؛ محمدسعید ذکایی³؛ عباسعلی قیومی⁴؛ ابراهیم اخلاصی⁵

¹دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت و برنامه ریزی امور فرهنگی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²استادیار و عضو هیات علمی گروه مدیریت فرهنگی، دانشکده اقتصاد و مدیریت، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران

³استاد جامعه شناسی و مطالعات فرهنگی، دانشگاه علامه طباطبائی،تهران، ایران

⁴دانشیار گروه مدیریت فرهنگی، دانشکده اقتصاد و مدیریت، واحد علوم و تحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

⁵دانشیار جامعه‌شناسی، دانشگاه علامه طباطبائی،تهران، ایران

چکیده

این تحقیق ازنظر هدف، توسعه‌ای-کاربردی بوده و در زمرۀ تحقیقات آمیخته اکتشافی قرار می‌گیرد. در مرحلۀ کیفی، از روش مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته با خبرگان و تکنیک تحلیل مضمون برای طراحی مدل استفاده شد. مشارکت‌کنندگان در مصاحبه‌ها شامل 26 نفر از خبرگان بودند که به‌صورت هدفمند و با روش گلولۀ برفی انتخاب شدند. همچنین، در بخش کمی نیز با روش تحلیل عاملی تأییدی و نرم‌افزار Smart PLS به اعتبارسنجی مدل تحقیق پرداخته شد. بدین منظور، با ابزار پرسش‌نامه از 384 نفر از شهروندان تهرانی که با روش تصادفی ساده انتخاب شدند، نظرخواهی شد. براساس یافته‌های تحلیل مضمون، برای پدیدۀ نشاط سه سطح خرد، میانی و کلان با 9 مؤلفه شناسایی شد. همچنین، یافته‌های بخش کمی نشان داد که مدل تحقیق و کلیۀ متغیرهای شناسایی‌شده مورد تأیید هستند. ضمناً، مقادیر ضریب تعیین برای سطح خرد، میانی و کلان به ترتیب 624/0، 581/0 و 532/0 محاسبه شد که مقادیری مطلوبند. همچنین، در این پژوهش با استفاده از گزارش‌های موجود بین‌المللی به بررسی تطبیقی میزان نشاط در ایران و کشورهای حوزۀ خاورمیانه پرداخته شد و یافته‌ها نشان داد که سطح نشاط جامعۀ ایرانی چندان مطلوب نیست. نتایج تحقیق نشان داد که نشاط جامعه پدیده‌ای چندبعدی و پیچیده است که برای ارتقای آن در جامعۀ ایرانی باید مجموعه‌ای از عوامل در سطوح خرد، میانی و کلان درنظر گرفته شده و متناسب با آنها برنامه‌ریزی‌های لازم انجام شود.
 

کلیدواژه‌ها

نشاط جامعه؛ مطالعۀ تطبیقی؛ تحلیل مضمون

مراجع

1. ابوالمعالی، خ. (۱۳۹۱). پژوهش کیفی از نظریه تا عمل. تهران: انتشارات علم.
2. احمدی، ع. ا.؛ سهرابی، م.؛ و محمدی، ع. (1396). بررسی رابطۀ بین توانمندسازی نیروی انسانی و نشاط سازمانی در کارکنان فرماندهی هواپیمایی ناجا. فصلنامۀ مدیریت منابع در نیروی انتظامی، 5 (1)، 236-207.
3. آخوندفیض، ل.؛ و ذکائی، م. س. (1395)، تحول معنای شادی در گذار دورۀ زندگی: پژوهشی در میان زنان شهر کرمان. فصلنامۀ برنامه‌ریزی رفاه و توسعۀ اجتماعی، 7 (29)، 41-1.
4. آرگایل، م. (1383). روان‌شناسی شادی. (ترجمۀ مسعود گوهری انارکی؛ حمیدطاهر نشاط‌دوست، حسن پالاهنگ؛ فاطمه بهرامی)، اصفهان: جهاد دانشگاهی.
5. آرون، ر. (1386). مراحل اساسی سیر اندیشه در جامعه‌شناسی (ترجمۀ محسن ثلاثی)، تهران: علمی و فرهنگی.
6. ازکمپ، ا. (1373). روان‌شناسی اجتماعی کاربردی (ترجمۀ فرهاد ماهر)، مشهد: آستان قدس رضوی.
7. آیزنک، م. (1375). روان‌شناسی شادی (حقایق و افسانه ها) (ترجمۀ خشایار بیگی و مهرداد فیروزبخت)، تهران: بدر.
8. آیزنک، م. (1378). همیشه شاد باشید (ترجمۀ زهرا چلونگر)، تهران: نسل نو اندیش.
9. اینگلهات، ر. (1373). تحول فرهنگی در جامعۀ پیشرفتۀ صنعتی. (ترجمه مریم وتر)، تهران: کویر.
10. بازرگان هرندی، ع. (1387). روش تحقیق آمیخته: رویکردی برتر برای مطالعات مدیریت. دانش مدیریت، 21 (4)، 36-19.
11. بالتر، م. (2015). انسان‌ها و نئاندرتال‌ها به احتمال زیاد در خاورمیانه دخیل هستند.org
12. برنز، د. (1379). ده قدم تا نشاط (ترجمۀ مهدی قراچه داغی)، تهران: پیکان.
13. بهرامی، ف. و مختاری، س. (1385). بررسی رابطۀ بین شادمانی با میزان کمال‌گرایی دانشجویان اصفهان.
14. پامر، د. (1388). نگاهی به فلسفه (سبک‌کردن بار سنگین فلسفه) (ترجمۀ عباس مخبر)، تهران: مرکز .
15. پوراکبران، ا. (1393). بررسی نشاط اجتماعی و رابطۀ آن با میزان رضایت از زندگی و سلامت زنان. همایش ملی جایگاه و نقش زنان در مدیریت جهادی،تربت حیدریه، https://civilica.com/doc/558834.
16. پورطالب، ن.؛ موسویان النجق، ب.؛ غنی‌زاده، س.؛ و دیلمقانی، ش. (1401). نشاط اجتماعی از دیدگاه روان‌شناسان. رفاه اجتماعی، ۲۲ (۸۷)، ۲۱۹-۱۸۳.
17. تقی‌زاده، ک. (1385). بررسی رابطۀ رضایت شغلی با شادی و سرزندگی در بین اعضای هیأت علمی دانشگاه علمی دانشگاه اصفهان. (پایان‌نامۀ منتشر نشدۀ کارشناسی ارشد علوم تربیتی)، دانشگاه اصفهان ، ایران.
18. جوکار، ب.؛ و رحیمی، م. (1386). تأثیر الگوهای ارتباطی خانواده با شادی در گروهی از دانش آموزان دبیرستانی شهر شیراز. روان‌پزشکی و روان‌شناسی بالینی ایران، 13 (4)، 384-376.
19. جعفری، س.ا.؛ عابدی، م.ر.؛ و لیاقت‌دار، م.ج. (1383). شادمانی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، میزان و عوامل مؤثر بر آن. طب و تزکیه، 13 (3)، 23-15.
20. چلبی، م.؛ و امیرکافی، م. (1383). تحلیل چندسطحی انزوای اجتماعی، جامعه‌شناسی ایران، 5(2)، 31-3.
21. خاکی، غ. (1378). روش تحقیق (با رویکردی به پایان‌نامه نویسی). تهران: وزارت فرهنگ و آموزش عالی، مرکز تحقیقات علمی کشور:کانون فرهنگی انتشاراتی درایت.
22. خالدین، م.ع. (1385). شادمانی در قرآن. زبان و ادبیات فارسی. 3 (10)، 126-113.
23. دانایی‌فرد، ح.؛ الوانی، س.م.؛ و آذر، ع. (۱۳۸۸)، روش‌شناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع، تهران: اشراقی.
24. راسل، ب. (1355). اخلاق و رسالت در جامعه (ترجمۀ دکتر محمود حیدریان)، تهران: بابک.
25. راشینوف، پ.(1370). بیا که با هم شادی را جست‌وجو کنیم (ترجمۀ توران‌دخت تمدن (مالکی))، تهران: روشنگران.
26. ربانی، ر.؛ کریمی‌زاده اردکانی، س.؛ نظری، ج.؛ و رضایی امین‌لویی، ح. (1388). تبیین نشاط اجتماعی در بین اقوام و رابطۀ آن با هویت جمعی (مطالعۀ موردی اقوام آذری، کرد و لر). مطالعات جامعه‌شناسی،. 2 (4)، 116-95.
27. ربانی، ع.؛ ربانی، ر.؛ گنجی، م. (1387). رویکردی جامعه‌شناختی به احساس شادمانی سرپرستان خانوار در شهر اصفهان. مسائل اجتماعی ایران، 2 (1)، 73-39.
28. رفیع پور، ف. (1378). آنومی یا آشفتگی اجتماعی، تهران: سروش.
29. زکی، م. ع. (1399). فراترکیب پژوهش نشاط اجتماعی در ایران: ارائۀ چهارچوب و الگویی جامع و یک‌پارچه (بررسی کلیۀ مقالات 20 سالۀ علمی پژوهشی سال های 98-1378). مطالعات کاربردی در علوم اجتماعی و جامعه‌شناسی، 3(3)، 23-1.
30. زمانی، م. (1387). بررسی عوامل مؤثر بر نشاط اجتماعی جوانان 29-15 سالۀ شهر همدان (پایان‌نامۀ منتشر نشدۀ کارشناسی ارشد علوم اجتماعی)، دانشگاه تهران، ایران.
31. ساروخانی، ب. (1373). درآمدی بر دایرةالمعارف علوم اجتماعی، تهران: کیهان.
32. ستوده، ه. ا. (1378). آسیب‌شناسی اجتماعی و جامعه‌شناسی انحرافات، تهران: آوای نور.
33. سرمد، ز.؛ بازرگان، ع.؛ و حجازی، ا. (۱۳۹۱). روش‌های تحقیق در علوم رفتاری. تهران: آگه.
34. شارپ، ت. (1389). 100 راه به سوی شادی (ترجمۀ منیژه جلالی)، تهران: البرز.
35. شریف‌زاده، ح.؛ میرمحمد تبار، س.ا.؛ علی‌پور، ص. (1396). بررسی عوامل مؤثر بر نشاط اجتماعی در ایران، فراتحلیلی از تحقیقات موجود. راهبرد فرهنگ، 10 (40)، 180-159.
36. شریفی، خ.؛ سوکی، ز.؛ تقربی، ز.؛ و اکبری، ح. (1389). وضعیت نشاط و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان علوم پزشکی کاشان طی سال تحصیلی 86– فصلنامۀ علمی–پژوهشی فیض، 14 (1)، 69-62.
37. شولتس، دوآن، 1385، روان‌شناسی کمال(ترجمه: گ. خوش‌دل)، تهران: نشر پیکان.
38. طالب‌زاده شوشتری، ل.؛ و مزگی‌نژاد، س. (1400). بررسی نشاط اجتماعی و عوامل مؤثر برآن (مورد مطالعه: شهر بیرجند). مطالعات فرهنگی-اجتماعی خراسان، 16(1)، 33-60.
39. طریقه‌دار، ا. (1379). شرع و شادی (دیدگاه‌های فقهی دربارۀ شادی، رقص، دست‌زدن)، قم: موسسۀ فرهنگی انتشاراتی حضور.
40. عابدی جعفری، ح.؛ تسلیمی، م. س.؛ فقیهی، ا.؛ و شیخ‌زاده، م. (1390). تحلیل مضمون و شبکۀ مضامین: روشی ساده و کارآمد برای تبیین الگوهای موجود در داده‌های کیفی. اندیشۀ مدیریت راهبردی، 5 (10)، 198-151.
41. عابدی، م. ر. (1383). شادی در خانواده، تهران: انتشارات مطالعات خانواده.
42. عشایری، ط.؛ و جهان‌پرور، ط. (1402). عوامل مؤثر بر نشاط اجتماعی: فراتحلیل پژوهش‌ها. راهبرد اجتماعی-فرهنگی، 12(46)، 66-31.
43. علی‌رضایی، ن. (1379). تبیین نقش و جایگاه زن در خانوادۀ در حال گذار در ایران. (پایان‌نامۀ منتشرنشدۀ کارشناسی ارشد علوم اجتماعی)، دانشگاه تهران، ایران.
44. غفاری، غ.؛ امیدی، ر. (1387). کیفیت زندگی: شاخص توسعۀ اجتماعی، تهران: شیرازه.
45. هزارجریبی،ج.؛ آستین افشان،پ.(1388). بررسی عوامل موثر بر نشاط اجتماعی در راستای ارتقای سلامت جامعه ،دفتر توسعه و نظارت بر امور عمومی دانشگاه علوم پزشکی.
46. قلاوندی، ح.؛ یارمحمدزاده، پ.؛ بختیار نصرآبادی، ح.؛ سلطان‌زاده، و.؛ و پاشازاده، ی. (1390). بررسی رابطۀ نشاط، سلامت روان و رضایت از خانواده در شرکت شیر گاز آذران اصفهان. فرایند مدیریت و توسعه، 24 (3)، 128-109.
47. کارلسون، ر. (1380). زندگی شادمانه (ترجمۀ پرویز شریفی)، تهران: روان‌سنجی.
48. کریمی، ی. (1388). روان‌شناسی شخصیت، تهران: دانشگاه پیام نور.
49. کلاهی، علی اصغر، فاطمه قربانی (1390)، نشاط زندگی معلمین شهر بابل، ماهنامه سلامت و نشاط اجتماعی، شماره بهمن
50. کوچکی‌زاده نشلجی، ع. ا. (1386). مفاهیم اساسی در علوم اجتماعی، تهران: بقعه.
51. کیوی، ر.؛ و کاپنهود، ل. (1370). روش تحقیق در علوم اجتماعی (ترجمۀ عبدالحسین نیک‌گهر)، تهران: فرهنگ معاصر.
52. گار، ت. (1377). چرا انسان‌ها شورش می‌کنند؟، تهران: پژوهشکدۀ مطالعات راهبردی.
53. گلابی، ف.؛ اخشی، ن. (1394). مشارکت اجتماعی و نشاط اجتماعی. جامعه‌شناسی کاربردی، 26 (3)، 160-139.
54. گنجی، م.ح. (1357). آمایش زمین به‌صورت یک منبع طبیعت با نمونه‌هایی از آسیا. انجمن جغرافی‌دانان ایران، 1(2).
55. گنجی، م. (1383). تبیین وضعیت دین‌داری دانشجویان دانشگاه اصفهان (پایان‌نامۀ منتشر نشدۀ کارشناسی ارشد). دانشگاه اصفهان، ایران.
56. مبینی دهکردی، ع. (1390). معرفی طرح ها و مدل‌ها در روش تحقیق آمیخته. فصلنامۀ راهبرد، 20 (60)، 234-217.
57. محتشم، ص. (1391). بررسی میزان نشاط اجتماعی در شهر بوشهر و عوامل مؤثر بر آن (پایان‌نامۀ منتشرنشدۀ کارشناسی ارشد جامعه شناسی)، دانشگاه پیام نور، تهران.
58. محسنی تبریزی، ع. (1370). بیگانگی (مفهوم‌سازی وگروه‌بندی تئوری‌ها درحوزه‌های جامعه‌شناسی و روان‌شناسی). نامه علوم اجتماعی، 2 (0)، 74-25.
59. محسنی، ا.؛ یزدانی، ح.ر.؛ زارعی متین، ح.؛ و عزیزی، ز. (1401). ارائۀ مدل توسعۀ نشاط اجتماعی با رویکرد فراترکیب. مدیریت شهری، 21(69)، 84-71.
60. محمدی سوادکوهی، خ. (1389). مفهوم و شاخص های کیفیت زندگی شهری و نقش شوراها در ارتقای آن. ماهنامۀ اطلاع‌رسانی آموزشی و پژوهشی ، 1(55)، 19-16 .
61. مرادی، م. (1384). بررسی جایگاه اهمیت و تأثیرات شادمانی در تعلیم و تربیت (پایان‌نامۀ منتشرنشدۀ کارشناسی ارشد علوم تربیتی)، دانشگاه اصفهان، ایران.
62. مرادی، م.؛ جعفری، ا.؛ و عابدی، م.ر. (1384). شادمانی و شخصیت. تازه‌های علوم شناختی، 7(2)، 71-60.
63. مهدی‌زاده، س. م. (1385). رهیافتی انتقادی به فرهنگ و جامعۀ نو. رسانه، 11(1)، 35-22.
64. موسوی، م. (1387). بررسی جامعه‌شناختی عوامل مؤثر بر نشاط اجتماعی در سطح خرد و کلان (پایان‌نامۀ منتشرنشدۀ کارشناسی ارشد علوم اجتماعی). دانشگاه شهید بهشتی، تهران.
65. میتوس، ا. (1385). راز شادزیستن (ترجمۀ وحید افضلی راد)، تهران: نسل نواندیش.
66. میرشاه جعفری، ا.؛ عابدی، م.ر.؛ و دریکوندی، ه. (1381). شادمانی و عوامل مؤثر بر آن. تازه های علوم شناختی، 4(3)، 58-50.
67. نجمی، ر. ا. (1382). روان‌شناسی شادی (ترجمۀ رویا منجم)، تهران: علم.
68. هزار جریبی، ج.؛ و آستین‌فشان، پ. (1388). بررسی عوامل مؤثر بر نشاط اجتماعی با تأکید بر استان تهران. جامعه شناسی کاربردی، 20 (1)، 146-119.
69. هزارجریبی، ج.؛ و صفری شالی، ر. (1389). بررسی مفهوم شادکامی اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن (مطالعۀ موردی در استان مرکزی). فصلنامۀ برنامه‌ریزی رفاه و توسعۀ اجتماعی. 1(3)، 72-31.
70. موسوی چلکی حسن. (1392). چرا باید نشاط اجتماعی در جامعه احساس شود؟ [اخبار]. http://danakhabar.com/fa/news/1157382
71. ایزدی جیران، اصغر. (1393). مردم چگونه احساس نشاط خواهند کرد؟ [اخبار]. http://fararu.com/fa/news/189697
72. Allred, K.D.; & Smith, T.W. (1989). The hardly personality: Cognitive and physiological responses to evaluative threat. Journal of Personality and Social Psychology, 56 (2), 257-266.
73. Al Maktoum, M. B. R. (2017). Reflections on happiness & positivity. Dubai, UAE: Explorer Publishing.
74. Braun, V; & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77-101.
75. Kahana, E.; & Suwaed, M. (2009). Historical Dictionary of Middle Eastern Intelligence. New York: Scarecrow Press.
76. Larsen, R. J.; & Diener, Ed. (1987). Emotional response intensity as an individual difference characteristic. Res. Pers, 1(21), 1–39.
77. National Geographic Family Reference Atlas of the World. (2006). Washington, D.C.: National Geographic.
78. The original Continents of the World. The List. Worldatlas.com. Archived from on 22 July 2011. Retrieved 25 July 2011.
79. National Geographic Atlas of the World (7th ed.).
80. Washington, DC: National Geographic.1999.
81. ISBN 978-0-7922-7528-2. 
82. "Europe" (pp. 68–9); "Asia" (pp. 90–1): "A commonly accepted division between Asia and Europe is formed by the Ural Mountains, Ural River, Caspian Sea, Caucasus Mountains, and the Black Sea."
83. Phu, B; Gow. A.J. (2019). Facebook use and its association with subjective happiness and loneliness, Computers in Human Behavior, 92(1), 151-159.
84. Boyatzis, R. E. (1998). Transforming qualitative information: thematic analysis and code development, New York: Sage Publications.
85. Bryman, A. (2004). Qualitative research on leadership: A critical but appreciative review. The Leadership Quarterly, 15(6), 729-769.
86. Campbell, A. (1981). The Sense of well-Being in America. New York: Mc Grow-Hill.
87. Darling, N.; & Steinberg, L. (1993). Parenting style as context: an integrative model. Psychological Bulletin, 113(3), 487-496.
88. Delsignore, G.; Aguilar-Latorre, A.; Garcia-Ruiz, P.; & Oliván-Blázquez, B. (2023). Measuring happiness for social policy evaluation: a multidimensional index of happiness. Sociological Spectrum, 43(1), 16–30.
89. Díaz Hernández, E.L.; Brito Brito, P.R.; & García Hernández, A.M. (2022). Happiness and Mental Disorders. Healthcare, 10(9): 1781.
90. Diener, E.; Lucas, R. E; & oishi, S. (2005). Subjective well-being: Thee science of happiness and life satisfaction. New York: Oxford University Press.
91. Easterlin, R.A.; & O’Connor, K.J. (2022). Explaining happiness trends in Europe. ECONOMIC SCIENCES, 119 (37), e2210639119.
92. El Khatib, M.; Nasser, A.; Alolama, H; & Al Qahtani, R. (2024). Citizen Happiness Indicators and How to improve them through Digital Transformation. International Journal of Business Analytics and Security (IJBAS), 4(2), 123-140.
93. Esch, T. (2022). The ABC Model of Happiness—Neurobiological Aspects of Motivation and Positive Mood, and Their Dynamic Changes through Practice, the Course of Life. Biology, 11(6), 843.
94. Falkenburge, L. E. (1987). Employee fitness programs: their impact on the employee and the organization. Academy of management review, 12(3), 511-522.
95. Feist, G. J.; Bonder, T. E.; Jacobs, J. F.; Miles, M.; & Tan, V. (1995). Integration top–down and bottom–up structural models of subjective well–being: A longitudinal investigation. Journal of Personality and Social Psychology, 68(1), 138-150.
96. Fereday, J.; & Muir-Cochrane, E. (2006). Demonstrating Rigor Using Thematic Analysis: A Hybrid Approach of Inductive and Deductive Coding and Theme Development. International Journal of Qualitative Methods, 5(1), 80-92.
97. Fisher, C. D. (2010). Happiness at Work. International Journal of Management Reviews, 12(4), 384–412.
98. Hanafi, I.; & Salsabilla, S. A. (2024). The association between human development and citizen happiness in Indonesia: Study at 34 Provinces of Indonesia. Gema Wiralodra, 15(1), 263–274.
99. Helliwell, J; Layard. R.; & Sachs, J. (2016). World Happiness Report. New York: Sustainable Development Solutions Network.
100. Hills, P.;& Argyle, M. (2001). Emotional Stability as a Major Dimension of happiness. Personality and Individual Differences, 31(8), 1357-1364.
101. Hills, P.; & Argyle, M. (2001). Happiness, Introversion–Extroversion and Happy Introverts. Personality and Individual Differences, 30(4), 595-608.
102. Holloway, I.; & Todres, L. (2003). The Status of Method: Flexibility, Consistency and Coherence. Qualitative Research, 3(3), 345-357.
103. Huete-Alcocer, N.; López-Ruiz, V.-R.; Alfaro-Navarro, J.L.; Nevado-Peña, D. (2022). European Citizens’ Happiness: Key Factors and the Mediating Effect of Quality of Life, a PLS Approach. Mathematics,10(3) , 367.
104. Papachristou, I. A.; & Rosas-Casals, M. (2019), Cities and quality of life. Quantitative modeling of the emergence of the happiness field in urban studies. Cities, 88, 191-208.
105. Chae, J. (2018), Reexamining the relationship between social media and happiness: The effects of various social media platforms on reconceptualized happiness. Telematics and Informatics, 35(6), 1656-1664.
106. King, N.; & Horrocks, C. (2010). Interviews in qualitative research, London: Sage.
107. Lincoln, Y.; & Guba, E. (1985). Naturalistic Inquiry, Beverley Hill, CA: Sage.
108. Kobasa, S.C. (1982) The Hardy Personality: Toward a Social Psychology of Stress and Health. In: Sanders, G.S. and Suls, J., Eds., Social Psychology of Health and Illness, Lawrence Erlbaum Assoc., Hillsdale, 1-25.
109. Krauss, S. E. (2005). Research Paradigms and Meaning Making: A Primer, the Qualitative Report. 10(4), 758-770.
110. R.; & Csikzentmihalyia, M. (1990). Television and the quality of life: How Viewing Shapes Everyday Experience. Contemporary Sociology, 20(2), 284-285.
111. Liu, Q. (2024). Factors Affecting the Happiness Index. Dean & Francis, 1(5). https://doi.org/10.61173/b9b67x29.
112. Matlin, M. W.; & Gawron, V. J. (1979). Individual differences in Pollyannaism. Journal of Personality Assessment, 43(4), 411-412.
113. Meynhardt, T.; Strathoff, P.; Bardeli, J.; & Brieger, S. (2024). Public administration contributes to happiness: a study on the relationship between public value and happiness in Switzerland. International Journal of Public Sector Management, 37(4), 504-530.
114. Mirzaei, S.; & Zangiabadi, A. (2021). Studying and Complying Dimensions, Indicators and Variables Related to a Happy City. International Review for Spatial Planning and Sustainable Development, 9(2), 94-111.
115. Murphy, L. R. (1988). Workplace interventions for Stress reduction and prevention.
116. Cooper, C.L.; & Payne, R. (1988). Causes. Coping and consequences of stress at work, New York: John Wiley and Sons
117. Physical activity and the incidence of coronary heart disease.
118. Powell KE, Thompson PD, Caspersen CJ, Kendrick JS. Annu Rev Public Health. 1987; 8:253-87. doi: 10.1146/annurev.pu.08.050187.001345.PMID: 3555525
119. Myers, D.; & Diener, L. (1996), The pursuit of happiness. Scientific American, 274(5), 2-70.
120. Myers, M. D. (1997). Qualitative Research in Information Systems. MIS Quarterly, 21(2), 241-242.

 

121. Namey, E.; Guest, G.; Thairu, L.; & Johnson, L. (2007). Data Reduction Techniques for Large Qualitative Data Sets. In Guest G. & MacQueen K. M. (Eds.), Handbook for Team-Based Qualitative Research (Pp. 137-162), United Kingdom: Altamira Press.
122. Pradhan, R. K.; Hati, L.; & Kumar, U. (2018). Impact of employee wellbeing on psychological empowerment: mediating role of happiness. International Journal of Manufacturing Technology and Management, 31(6), 581-595.
123. Pryce-Jones, J.; & Lindsay, J. (2014). What happiness at work is and how to use it. Industrial and Commercial Training, 46(3), 130-134.
124. Scherer, K. A.; Summerfield, A. B.; & Walnott, H. G. (1986). Experiencing Emotion. Cambridge: Cambridge University Press.
125. Diener, Ed.; & Seligman, M. (2002) Very happy people. Psychological Science, 13(1), 81- 4.
126. Semedo, A.S.; Coelho, A.; & Ribeiro, N. (2017). Authentic leadership and creativity: the mediating role of happiness. International Journal of Organizational Analysis, 25(3), 1-46.
127. Strauss, A; & Corbin, J. (1998). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: sage.
128. Veenhoveen, R. (19891). Is Happiness Relative. Social Indicators Research, 24(1), 1-34.
129. Veenhoveen, R. (1988). The Utility of Happiness. Social Indicator Research. 20(4), 333-354
130. Wan, T.T. (2023). Constitutionalization of Happiness: A Global and Comparative Inquiry. German Law Journal, 24(7), 1209–1236.
131. Welzel, C., Inglehart, R. (2010). “Agency, Values, and Well-Being: A Human Development Model, Soc. Indic Res, 97(1), 43-63.
132. Wickrama, K. A. S.; Lorenz, FO.; Conger, RD.; Mattews, L.; & Elder, GH. (1997). Linking occupational conditions to physical health through the marital, social and interpersonal processes. Journal of health and social behavior, 38(4), 363-375.
133. Yan, S.; Man, L.; Ming, Z.; Xinran, S. (2019). Study on the impact of air pollution control on urban residents’ happiness from microscopic perspective, Journal of Cleaner Production, 229, 1307-1318.
134. Zingerle, A. (2000). Simmel on Happiness. Journal of Happiness Studies, 1(4), 465-477.