ارزیابی شاخص‌های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی نرگس های بومی ایران در اقلیم معتدل

علوم باغبانی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 23 مرداد 1403   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jhs.2024.88637.1356

نویسندگان

سحر میرزایی^{* 1}؛ مهرانگیز چهرازی²

¹استادیار پژوهشکده گل و گیاهان زینتی، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، محلات، ایران.

²اهواز

چکیده

نرگس (Daffodil) با نام علمی Narcissus tazettaاز خانواده Amaryllidaceae، گیاهی دائمی و سوخ‌دار می‌باشد. نرگس یکی از مهم‌ترین گیاهان سوخ‌دار زینتی می‌باشد که به عنوان گل بریدنی و گیاه گلدانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. کشور ما دارای سرمایه عظیمی از نرگس‌های بومی می‌باشد که حفظ و نگهداری از آن جهت جلوگیری از انقراض آن از وظایف دست-اندرکاران می‌باشد. بنابراین، این پژوهش با هدف جمع‌آوری و ارزیابی ژنوتیپ‌های بومی نرگس و معرفی ژنوتیپ‌های برتر انجام شد. در این پژوهش، سوخ ژنوتیپ‌های بومی گل نرگس از نرگس‌زارهای طبیعی مناطق مختلف کشور جمع‌آوری گردید. پس از جمع‌آوری سوخ‌ها در عرصه (دو نوع شهلا و پرپر، از پنج منطقه)، آن‌ها را در سه تکرار در مزرعه پژوهشی پژوهشکده گل و گیاهان زینتی کاشته و ارزیابی صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گل‌های نرگس در مزرعه از جمله ارتفاع شاخه گل-دهنده، تعداد برگ، تعداد گلچه در هر شاخه، دوره گلدهی و میزان کلروفیل و فلاونوئید، اندازه، تعداد و وزن تر و خشک سوخ‌های دختری یادداشت و بررسی شد. طبق نتایج این پژوهش، ژنوتیپ های مازندران و ایلام بالاترین مقادیر را برای شاخص های مورفولوژیکی نشان دادند. با مقایسه جمعیت‌های مختلف گل نرگس شهلا، مشاهده شد که جمعیت مازندران با (16.38 سانتی متر) دارای بیشترین ارتفاع ساقه گلدار، با (11.9) دارای بیشترین تعداد گل، با (55.34) دارای بیشترین تعداد برگ، با (47.33 روز) دارای بیشترین دوره گلدهی، با (8.53) دارای بیشترین تعداد سوخ‌ دختری، با (48.39 میلی متر) دارای بیشترین اندازه سوخ دختری، با (15.88 گرم) دارای بیشترین وزن تر سوخ دختری و با (10.68 گرم) بیشترین وزن خشک سوخ دختری را داشت. همچنین ژنوتیپ‌های خوزستان و مازندران بیشترین مقادیر را برای شاخص‌های فیزیولوژیکی نشان دادند. به‌گونه‌ای که، جمعیت خوزستان با (229/2 میلی‌گرم بر گرم) بیشترین میزان کلروفیل، با (594/1 میلی‌گرم در گرم) بیشترین میزان کاروتنوئید و با (525/1 میلی‌گرم در میلی‌لیتر) بیشترین مقدار فلاونوئیدها را داشتند. بنابراین، می‌توان نرگس بومی مناطق مازندران، ایلام و خوزستان را به عنوان برترین ژنوتیپ‌ها معرفی نمود.

کلیدواژه‌ها

ژنوتیپ‌های بومی؛ سوخ؛ فلاونوئید؛ کاروتنوئید؛ گل نرگس

مراجع