واکاوی نشانگرهای ظرفیت‌ سازگاری واحدهای بهره‌برداری کشاورزی در شرایط ناامنی‌آبی در استان همدان

آب و توسعه پایدار

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 08 شهریور 1403

نوع مقاله: پژوهشی کاربردی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jwsd.v11i2.2402-1312

نویسندگان

مهسا معتقد؛ شهلا چوبچیان^*

گروه ترویج و آموزش ‌کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت‌مدرس، تهران، ایران

چکیده

طی یک دهه گذشته افزایش جمعیت، آلودگی منابع آبی، تغییراقلیم، برداشت بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی به افت توان منابع‌ آبی دامن زده است و استان‌ همدان شرایط سخت ناامنی‌‌آبی را تجربه کرده است. از همین‌رو پژوهش حاضر با هدف واکاوی نشانگرهای ظرفیت‌ سازگاری واحدهای بهره‌برداری کشاورزی در شرایط ناامنی‌‌آبی در استان همدان و به روش دلفی انجام شد. جامعه آماری پژوهش را کارشناسان حوزه مدیریت آب کشاورزی در سطح دانشگاهی تشکیل دادند. با بهره‌گیری از روش نمونه‌گیری هدفمند و زنجیره‌ای 16 نفر از کارشناسان و متخصصان مجرب از دانشگاه‌های تهران (3 متخصص)، تربیت‌مدرس (8 متخصص)، بوعلی‌سینا (3 متخصص)، شهرکرد (1 متخصص)، پیام نور همدان (1 متخصص) به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و این انتخاب براساس تخصص و شناخت نسبت به منطقه آنها انجام شد. نتایج نشان داد که 17مقوله به‌عنوان مهمترین شاخص مورد توافق متخصصان این حوزه هستند که در 5 مولفه اجتماعی، زراعی، اقتصادی-مالی، فنی-زیرساختی و نهادی دسته‌بندی شدند. براساس نتایج بدست‌آمده از تحلیل مولفه اصلی به ترتیب  مولفه‌های اجتماعی (0/473)، زراعی (0/236)، نهادی (0/127)، اقتصادی (0/088) و فنی-زیرساختی (0/077) به‌عنوان اولین تا پنجمین مولفه مهم در ظرفیت سازگاری اهمیت و وزن بالایی داشتند. بکارگیری دانش بعنوان یک زیرمولفه اجتماعی نقش مهمی در سازگاری با کم‌آبی ایفا می‌کند. یعنی کشاورزانی که درک و دانش بیشتری از بحران کم‌آبی داشته باشند، توانایی سازگاری بیشتری دارند. براساس یافته‌های پژوهش، پیشنهاداتی برای ارتقای ظرفیت ‌سازگاری با ناامنی‌آبی در واحدهای بهره‌برداری کشاورزی ارائه شد.

کلیدواژه‌ها

تغییراقلیم؛ کاهش منابع آبی؛ کشاورزی؛ سازگاری

مراجع