مقایسه اثربخشی درمان هیجان‌مدار و طرحواره‌درمانی براحساس تنهایی و طلاق عاطفی زنان نابارور

پژوهش های روان شناسی بالینی و مشاوره

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 30 خرداد 1403

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/tpccp.2024.86170.1613

نویسندگان

فاطمه زمانی نیا¹؛ محمدجواد اصغری ابراهیم آباد^{* 2}؛ علی اکبر ثمری³

¹دانشجوی دکتری، گروه مشاوره، واحد مشهد، دانشگاه ازاد اسلامی، مشهد، ایران

²دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

³استادیار گروه روانشناسی، واحد کاشمر، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشمر، ایران

چکیده

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان هیجان‌مدار و طرحواره‌درمانی بر احساس تنهایی و طلاق عاطفی زنان نابارور انجام پذیرفت.

روش پژوهش: روش پژوهش نیمه آزمایشی بود که با دو گروه آزمایش، طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و یک گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری، شامل کلیه زنان متاهلی بود که دچار مشکل ناباروری بودند و به مرکز ناباروری میلاد مشهد در زمستان 1400 مراجعه کرده بودند. 45 نفر به صورت دردسترس انتخاب شدند و در 3گروه 15 نفری به روش تصادفی جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه احساس تنهایی (UCLA) و پرسشنامه طلاق عاطفی (EDS) در پیش‌آزمون پاسخ دادند. سپس گروه‌های آزمایش در هشت جلسه 90 دقیقه‌ای، با درمان هیجان‌مدار و طرحواره‌درمانی اجرا شد. گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. بعد از اتمام جلسات پس‌آزمون اجرا شد. داده‌ها با استفاده نرم‌افزار 26spss- و روش تحلیل واریانس مکرر بررسی شدند.

یافته‌ها: تحقیق نشان داد که در مراحل پس‌آزمون و پیگیری بین گروه‌های آزمایش، درمان هیجان‌مدار و طرحواره‌درمانی با گروه کنترل تفاوت معنادار وجود دارد(001/0< P). نتایج نشان داد اثربخشی رویکرد طرحواره درمانی نسبت به هیجان‌مدار تأثیر بیشتری براحساس تنهایی و طلاق عاطفی زنان داشته است.

کلیدواژه‌ها

کلید واژه‌ها: احساس تنهایی؛ طلاق عاطفی؛ درمان هیجان‌مدار؛ طرحواره‌درمانی؛ زنان نابارور

مراجع