A Study of Indicators of a Child-Friendly City with Emphasis on Children's Sports Facilities (Case study: Ahvaz)

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

Article 12, Volume 22, Issue 3 - Serial Number 48, September 2024, Pages 361-389   

Document Type: Research-Case Study

DOI: 10.22067/jgrd.2024.89468.1464

Authors

Esmaeil Veisia^{* 1}; Mehnaz Hosseini Siahgoli²; Safiyeh Damanbagh²

¹Assistant Professor, Department of Sports Management, Faculty of Sports Sciences, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran

²Ph.D. in Geography and Urban Planning, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran

Abstract

A child-friendly city is an environment in which the needs, rights, and welfare of children are prioritized. One of the key components of this city is appropriate and specialized sports facilities for children. These spaces not only contribute to the physical development of children, but also play an important role in the development of their social, emotional, and cognitive skills. Therefore, the present study attempts to prioritize and analyze the indicators of a child-friendly city with an emphasis on children's sports facilities in the city of Ahvaz. An applied study that is qualitative-quantitative in nature, this paper employs a descriptive method for data collection. In this research, data was collected using the DEMATEL method and the DENP technique was adopted to prioritize the criteria. All steps were conducted using Excel software, which includes 6 criteria and 23 sub-criteria. The validity of the questionnaire was confirmed by experts. The inconsistency rate was used to evaluate the reliability of the questionnaire. Since the inconsistency rate of the F matrix is ​​below 0.1, the desired matrix, which is created based on the opinions of experts, is reliable and can be adopted. Finally, as suggested by the findings, the indicators of social skills, economic skills, equipment, accessibility, safety and security, and diversity of activities were ranked first to sixth, respectively. Moreover, according to the results of the sub-indicators, economic sub-indicators and diversity of activities gained the highest and lowest scores, respectively.
 
 

Keywords

Child-Friendly City; Sports Facilities; DANP Model; Ahvaz

References

1. اسدی، م؛ و نسترن، م. (1400). مناسب‌سازی فضاهای شهری برای کودکان براساس اصول شهر دوستدار کودک (مورد مطالعه: محدودۀ هزارجریب و تخت فولاد منطقه 6 اصفهان). توسعۀ پایدار شهری، 2(2)، 55-66.
2. امینی، ز.(1402). تحلیلی بر وضعیت فضاهای عمومی شهر تیران با رویکرد شهر دوستدار کودک. پایان‌نامۀ کارشناسی‌ارشد، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری. دانشگاه پیام نور استان اصفهان، مرکز پیام نور اصفهان.
3. بنای‌زحمتی، ر. (1394). ارزیابی شهر مشهد برای تبدیل شدن به شهر دوستدار کودک (نمونه موردی مناطق 1، 6، 10 شهرداری مشهد). پایان‌نامۀ کارشناسی‌ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.
4. پارسا، پ؛ میرغلامی، م؛ و قره بیگلو، م. (1397). شهر مربی کودک: باز تولید الگوی شهر دوستدار کودک در بستری ایرانی اسلامی. پژوهش‌های معماری اسلامی 22. فصلنامه قطبی علمی معماری اسلامی، 7، 109-129.
5. حوراسفند، ن؛ و هاتفی‌فرجیان، ف. (1399). تدوین راهکارهای مؤثر بر تجربۀ شهری کودکان از خیابان کوهسنگی مشهد به‌عنوان خیابان کامل در جهت دستیابی به شهر دوستدار کودک. نشریه شباک، 6(4)، 231- 241.
6. خوارزمی، ا.ع؛ جوهری، ل؛ و خوارزمی، ا.ع. (1399). ارزیابی شاخص‌های شهر دوستدار کودک در کلانشهر مشهد. جغرافیای اجتماعی شهری، 7(1 (پیاپی 16)، 191-210.
7. زنگنه، م؛ مرادپور، م؛ و حسینی، ه. (1402). ارزیابی معیارهای شهر دوستدار کودک در شهرهای جدید، مورد مطالعه: شهر جدید گلبهار. جغرافیا و توسعۀ فضای شهری، 10(2)، 123-149.
8. زیاری، ک.ا؛ صراف، م؛ پوراحمد، ا؛ و فرهودی، ر.ا. (1400).تبیین اصول شهر دوستدار کودک با رویکرد ارتقاء محیط شهری به روش دلفی و کاربست آن در منطقه ۲ تهران. فصلنامۀ تحقیقات جغرافیایی، 36(2)، 173-189.
9. شهری‌زاده، ص؛ و مویدفر، س. (1396). برنامه‌ریزی راهبردی شهر دوستدار کودک با تأکید بر خلاقیت کودکان (نمونه موردی: شهر یزد). پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، 8(28)، 171-186.
10. صفوی‌مقدم، م؛ نوغانی‌دخت بهمنی، م؛ و مظلوم‌خراسانی، م. (1394). بررسی شهر دوستدار کودک و احساس شادی کودکان در شهر مشهد. مجله علوم اجتماعی، 12، 143-165.
11. فلاح، س. (1402). ارزیابی وضعیت شهر مراغه براساس شاخص‌های شهر دوستدار کودک. پایان‌نامۀ کارشناسی‌ارشد، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی.دانشگاه مراغه.
12. قاسمی، ز؛ بمانیان، م.ر؛ و صارمی، ح.ر. (1399).مسکن دوستدار کودک با بهره‌گیری از طبیعت (نمونه ‌موردی شهر تهران). نشریۀ علمی اندیشه معماری. 4(8)، 154-166.
13. موسوی، م.ن؛ جهانگیرزاده، ج؛ بایرام‌زاده، ن؛ امیدوارفر، س؛ و کامل‌نیا، ر. (1402). تحلیلی بر اولویت‌یابی شاخص‌های شهر دوستدار کودک (نمونه موردی: مناطق 5 گانۀ شهر ارومیه). جغرافیای اجتماعی شهری، 10(1)، 143-160.
14. نوش‌زاده، ص؛ و اسماعیلی، ا. ( 1398). طراحی محله با رویکرد شهر دوستدار کودک نمونه موردی: محلۀ سرجنگلداری 2 کرمان. فصلنامۀ مطالعات طراحی شهری و پژوهش‌های شهری، 6 (2)، 85-91.
15. Arup.) .2017(. Cities alive: designing for urban childhoods. London: Arup.
16. Brown, C., De Lannoy, A., McCracken, D., Gill, T., Grant, M., Wright, H., & Williams, S. (2019). Special issue: child-friendly cities. Cities & Health, 3 (1), 1-7.
17. Brown, C., de Lannoy, A., McCracken, D., Gill, T., Grant, M., Wright, H., & Williams, S. (2019). Child-friendly cities. Cities & Health, 3(1-2), 1-7.
18. Christie, S., Jinyun, L., & Yang, G. (2024). Parent-Friendly City: Urban Design as a Solution to the Aging Population Problem. China City Planning Review, 33(1).
19. Gökmen, H., & Tasci, B. U. R. C. U. (2016). Children's views about child friendly city: A case study from Izmir. Megaron, 11(4), 469-482.
20. González-Carrasco, M. (2024). Child Friendly Cities. In Encyclopedia of Quality of Life and Well-Being Research(pp. 752-755). Cham: Springer International Publishing.
21. Johnson, W. (2014). Brusels the Childlish Capital. Urban Studies, 11(2), 115- 132.
22. Kemple, K. M., Oh, J., Kenney, E., & Smith-Bonahue, T. (2016). The power of outdoor play and play in natural environments. Childhood education, 92(6), 446-454.
23. Kyttä, A.M., Broberg, A.K., & Kahila, M.H. (2012). Urban environment and children’s active lifestyle: SoftGIS revealing children’s behavioral patterns and meaningful places. American journal of health promotion, 26 (5), e137–e148. doi:10.4278/ajhp.100914-QUAN-310.
24. Li, M., & Li, J. (2017). Analysis of methods of allocating grass space for the design of child-friendly cities: a case study of Changsha. Procedia Engineering, 198, 790-801.
25. Nan, F. (2020). Policy innovation on building child friendly cities in China: Evidence from four Chinese cities. Children and Youth Services Review. 118, 1-11.
26. Sapsağlam, Ö, & Eryılmaz, A. (2024). Building Child-Friendly Cities for Sustainable Child Development: Child-Friendly City Scale-Child Form. Sustainability, 16(3), 1228.
27. Sitzoglou, M. (2018). “Child friendliness as a driver for urban resilience.” NewYork: UNICEF.
28. Tayefi Nasrabadi, M., García, E. H., & Pourzakarya, M. (2021). Let children plan neighborhoods for a sustainable future: a sustainable child-friendly city approach. Local Environment, 26(2), 198-215.
29. UNICEF (2007). Children’s Rights and Habitat –Working towards Child-Friendly Cities, New York.
30. Xiaojing, L., Xiao, L., Wanqi, L., & Yueyue, Z. (2023). Child-Friendly Cities: What is Possible and what is Feasible? A Study on the Path of Child-Friendly Transformation of Urban Public Space in Jinan City. Academic Journal of Humanities & Social Sciences, 6(4), 55-60.
31. Zhang, L., Xu, X., & Guo, Y. (2023). The Impact of a Child-Friendly Design on Children’s Activities in Urban Community Pocket Parks. Sustainability, 15(13), 10073.