چالش‌ها و پیامدهای ژئوپلیتیکی قرنطینه مرزها در دوران بیماری‌های همه‌گیر

پژوهش ‎های جغرافیای سیاسی

مقالات آماده انتشار، اصلاح شده برای چاپ، انتشار آنلاین از تاریخ 20 آبان 1403

نوع مقاله: مقالات علمی -پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/pg.2024.83447.1225

نویسنده

افشین کرمی^*

استادیار دانشگاه شهید چمران اهواز

چکیده

مدیریت همه‌گیری بنا به دو دلیل امری فضایی است: نخست درمان بیماری همیشه امری اجتماعی ـ فضایی است زیرا مقامات یا به دنبال تحمیل اقدامات قرنطینه و یا محدود ساختن ناقلان بیماری هستند. دوم، بیماری توسط مجموعه‌ای از کنش‌گران و نیروهای انسانی و غیرانسانی که با فضا و مکان سر و کار دارند آشکار می‌شود. بنابراین، بیماری‌ها به بخشی از قلمرو ژئوپلیتیکی تبدیل شده‌اند زیرا مطلوبیت، امکان‌پذیری و دوام سازه‌های حکمروایی ملی، منطقه‌ای و جهانی را آشکار می‌سازند. مفهوم قرنطینه به عنوان نوعی فعالیت که منتهی به تقسیم و تحدید فضای جغرافیایی می‌شود می‌تواند یکی از موضوعات بسیار بحث-برانگیز در ژئوپلیتیک باشد. اما تاکنون به دلیل غلبه دیدگاه انسان‌گرایانه در مطالعات مرزی نتوانسته توجه پژوهشگران حوزه ژئوپلیتیک را به خود جلب کند. این پژوهش با هدف بررسی چالش‌ها و پیامدهای ژئوپلیتیکی قرنطینه مرزها در دوران بیماری‌های همه‌گیر و با روش توصیفی ـ تحلیلی به نگارش در می‌آید. این مطالعه به‌طور خاص بر همه‌گیری ویروس کرونا و پیامدهای ژئوپلیتیکی و مرزی قرنطینه طی این همه-گیری تمرکز دارد. اما در عین حال از سایر همه‌گیری‌ها و تأثیرات احتمالی آن غافل نیست و به فراخور به آنها اشاره می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که جریان‌اصلی مطالعات مرزی و ژئوپلیتیکی باید بینش‌های مربوط به تأثیرات مرزها بر چالش‌های متمایزی که موجودات غیرانسان در مرزها ممکن است ایجاد کنند را نیز در بر بگیرد.

کلیدواژه‌ها

مرز؛ قرنطینه؛ ژئوپلیتیک؛ همه‌گیری؛ حکومت

مراجع