واکاوی تجربه برگزاری جشن عروسی در دوران کرونا در میان زوجین تازه ازدواج‌کرده در سنندج

علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد

دوره 22، شماره 1 - شماره پیاپی 51، فروردین 1404

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/social.2025.91595.1596

نویسندگان

جمال محمدی^{* 1}؛ سعید خانی²؛ مجید صادقی³

¹استاد، گروه جامعه شناسی،دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان،سنندج، ایران

²استادیار جمعیت‌شناسی، گروه جامعه‌شناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران

³کارشناس ارشد جامعه‌شناسی، گروه جامعه‌شناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران

چکیده

همه‌گیری کرونا در سراسر جهان باعث به‌وجود آمدن شرایط ویژه‌‌ای در زمینه‌های مختلف اجتماعی شد. پژوهش حاضر، به واکاوی تجربه برگزاری جشن عروسی در میان زوجین در شرف ازدواج شهر سنندج در دوران کرونا پرداخت. این تحقیق، با رویکرد کیفی و به کمک مصاحبه عمیق با 10 نفر (یکی از زوجین) که در بازه زمانی اوج همه‌گیری، تجربه برگزاری یا تعویق جشن عروسی را داشتند، در سال 1399- 1400 انجام شد. تجزیه و تحلیل مصاحبه‌ها به استخراج شش مضمون شامل محدودیت‌های پیش‌آمده یا شرایط محیطی، شرایط ذهنی و فرهنگی، نگرانی، معنای جایگزین امر تعویق‌شده، تأثیرپذیری روابط اجتماعی و تغییر سبک زندگی انجامید. نتایج این پژوهش حاکی است‌که جمع شرایط محیطی و ذهنی برآمده از همه‌گیری در کنار نگرانی‌های برآمده از پیامدهای آن، باعث شده افراد نسبت به برگزاری یا عدم برگزاری و یا تعویق جشن دست به انتخاب عقلانی زده و تصمیم‌گیری کنند. نتیجه این تصمیم به‌شکل تأثیر در روابط اجتماعی و عدم گسترش شبکه خویشاوندی بروز پیدا کرده و عامل سرکوب برخی خواسته‌ها و مکنونات قلبی افراد مانند آرزوی پوشیدن لباس عروس برای دختران شده است. در نتیجه آن‌ها تلاش می‌کنند امر به‌تعویق‌افتاده یا همان عامل معناساز زندگی که خلاء‌اش را احساس کرده‌اند، با کنش‌های جدید همچون برگزاری جشن با تشریفات محدودتر، کاهش سطح روابط اجتماعی و خویشاوندی، رفتن به آتلیه و گرفتن عکس یادگاری و هزینه‌کرد خرج عروسی برای دیگر ضروریات زندگی جایگزین کنند. این جایگزینی به‌شکل حذف آنچه آن‌ها، آن را امور غیرضروری می‌نامند، نمود پیدا می‌کند.

کلیدواژه‌ها

کرونا؛ عروسی؛ مناسک شادی؛ مشارکت اجتماعی؛ امر تعویق‌شده

مراجع