اثر زمان و آرایش کاشت و محلول‌پاشی بور بر عملکرد دانه لوبیای محلی استان گیلان (پاچ‌باقلا) (.Phaseolus vulgaris L)

پژوهش‌های حبوبات ایران

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 13 خرداد 1404   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/ijpr.2025.92223.1107

نویسندگان

صالح حسن زاده¹؛ مسعود اصفهانی^{* 1}؛ علی اعلمی²

¹گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

²گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

چکیده

این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار در بهار و تابستان سال 1402 در بخش رودبنه شهرستان لاهیجان استان گیلان اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل آرایش کاشت در سه سطح، آرایش مستطیل (31×20 سانتی‌متر)، لوزی (27×23 سانتی‌متر) و مربع (25×25 سانتی متر) با تراکم ثابت (حدوداً 16 بوته در مترمربع) و محلول‌پاشی بور با غلظت 0.1 درصد و عدم مصرف بور بودند که طی دو آزمایش مجزا در تاریخ‌های پنج اردیبهشت (بهار) و هفت شهریور (تابستان)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که عملکرد دانه در زمان کاشت بهار با میانگین 348.3 گرم بر مترمربع، نسبت به زمان کاشت تابستان با میانگین 204.0 گرم بر مترمربع، برتری معنی داری داشت (41 درصد افزایش). محلول پاشی بور نیز با میانگین 307.9 گرم بر مترمربع، نسبت به عدم مصرف بور با میانگین 244.5 گرم بر مترمربع، اثر معنی‌داری در افزایش عملکرد دانه داشت (20 درصد افزایش)، ولی تیمارهای آرایش کاشت بر عملکرد دانه اثر معنی‌داری نداشتند. میانگین اجزای عملکرد دانه شامل تعداد غلاف در بوته و وزن صددانه در زمان کاشت بهار به ترتیب 15.6 غلاف و 42.8 گرم بودند که نسبت به زمان کاشت تابستان به‌ترتیب 37 و شش درصد افزایش داشتند و اثر محلول‌پاشی بور نیز با میانگین‌های 13.8 غلاف در بوته و وزن صددانه 42.6 گرم نسبت به عدم مصرف بور به‌ترتیب 16 و پنج درصد برتری داشتند. در آرایش کاشت مربع با میانگین 41.8 گرم، نسبت به آرایش‌های لوزی و مستطیل، وزن صددانه بیشتری حاصل شد.

کلیدواژه‌ها

مواد مغذی؛ لوبیای معمولی؛ پروتئین دانه؛ تاریخ کاشت؛ وزن صددانه

مراجع