نقد اسطوره ای اثری منتخب از اریک امانوئل اشمیت براساس روش ژیلبر دوران

پژوهش های زبان و ترجمه فرانسه

مقاله 11، دوره 2، شماره 1، شهریور 1398، صفحه 239-254   

نوع مقاله: پژوهش های زبان و ترجمه فرانسه

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/rltf.v1i2.86469

نویسندگان

دانیال بسنج^* ؛ آزاده حکمی

دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

 در این مقاله یکی از داستان ‌های اریک امانوئل اشمیت (Éric-Emmanuel Schmitt) به روش اسطوره سنجی بررسی می‌شود. از دیرباز، داستان به‌عنوان یکی از بهترین بسترهای متن اسطوره­ای مطرح است. در قرن بیستم نیز، پیرنگ­های اسطوره­ای در آثار بسیاری از نویسندگان دیده می‌شود.  به‌طور اخص سوررئالیست ‌ها و نمایشنامه ‌نویسان از بیشترین علاقه‌مندان اسطوره ‌ها هستند. از بین نویسندگان معاصر، اریک امانوئل اشمیت یکی از علاقه ­مندان اسطوره ‌هاست؛ تا آنجا که حتی عناوین آثار او از اسامی اسطوره ‌ها خالی نیست. کتاب "ده فرزند هرگز نداشتۀ خانم مینگ" (Les Dix Enfants que madame Ming n'a jamais eus) یکی از آخرین آثار اوست که با داستان پیگمالیون شباهت فراوانی دارد. پیگمالیون (Pygmalion) حاکم قبرس، سنگتراشی است که به دشمنی با زن‌ ها شهره است. دلیل کینه او فساد و بی‌وفایی زن‌ هایی است که در اطرافش حضور دارند. او برای نشان دادن ضعف زنان، مجسمه ‌ای می‌سازد  اما ناخواسته دل به او می‌بندد. عشق او چنان بالا می‌گیرد که برای مجسمه لباس و جواهرات می‌خرد و در انتها ونوس (الهه عشق) دلش به رحم آمده، به مجسمه جان می‌بخشد.  در این کتاب اشمیت از زنی چینی سخن می‌گوید که ده فرزند دارد. بدیهی است که داشتن این تعداد فرزند سال ‌هاست که در چین ممنوع است. خواننده در تعلیق و تردید سر در گم است و بیشتر می‌پندارد این ‌ها همه توهمات خانم مینگ است، ولی در انتها همه ده فرزند جان می‌گیرند و کنار مادر می‌ایستند.

کلیدواژه‌ها

نقد اسطوره ای؛ اسطوره سنجی(Mythocritique )؛ ژیلبر دوران (Gilbert Durand )؛ اریک امانوئل اشمیت؛ پیگمالیون

مراجع

اشمیت. اریک امانوئل. (1392). اولیس از بغداد. ترجمه پویان غفاری. نشر افراز. تهران.

اشمیت، اریک امانوئل. (1391). ده فرزند هرگز نداشته خانم مینگ. ترجمه فهیمه موسوی. نشر افراز: تهران.

امامقلی زاده، سعید. (1387). "اثر پیگمالیون: آرزوهای بزرگ". تدبیر. صص 40-44.

ترقی، گلی. (1386). بزرگ بانوی هستی؛ اسطوره، نماد، صور ازلی. تهران: انتشارات نیلوفر.

عباسی، علی. (1390). ساختارهای نظام تخیل از منظر ژیلبر دوران. ناشر علمی و فرهنگی.

کهنمویی پور، ژاله؛ نسرین دخت خطاط و علی افخمی (1381). فرهنگ توصیفی نقد ادبی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

همیلتون، ادیت. (1387). سیری در اساطیر ایران و روم. ترجمه عبدالحسین شریفیان. تهران: انتشارات اساطیر..

الیاده، میرچا. (1381). اسطوره، رؤیا، راز. ترجمه رؤیا منجم. تهران: نشر علم.

Albouy, Pierre. (1998). Mythes et mythologies dans la litterature française. Armand Colin, Paris.

Brunel, Pierre. (1992). Mythocritique ; theorie et parcours. PUF, Paris.

Merimee, Prosper. (1837). La Venus d’Ille. Charpentier, Paris.