بیکر، م. (1393). به عبارت دیگر. ترجمة علی بهرامی. تهران: رهنما.
پیرزاد، ز. (1388). عادت میکنیم. تهران: نشر مرکز.
حقانی، ن. (1386). نظر و نظریههای ترجمه. تهران: امیرکبیر.
لوتمان، ی. (1390). در باب ساز و کار نشانهشناختی فرهنگ. ترجمة فرزان سجودی. در مجموعه مقالات نشانهشناسی فرهنگی، به کوشش سجودی، ف. تهران: علم.
ماندی، ج. (1394). معرفی مطالعات ترجمه. ترجمة علی بهرامی، و زینب تاجیک. تهران: رهنما.
معلّم، م. (1388). فرهنگ جدید فارسی-فرانسه. تهران: امیرکبیر.
نفیسی، س. (1384). فرهنگ فرانسه-فارسی. تهران: صفیعلیشاه.
نیومارک، پ. (1386). دورة آموزش فنون ترجمه. ترجمة فهیم، م ، سبزیان، س. تهران: رهنما.
Balay, C. (2007). On s’y fera. Paris: Zulma.
Beekman, J., & Callow, J. (1974). Translating the word of God. Michigan: The Zondervan Corporation.
Langasher, W. R. (1968). Language and its structure: Some fundamental linguistic concepts. New York: Harcourt, Brace and World Inc.
Le Petit Larousse Illustre. (2009). Paris: Larousse.
Munteanu, P. (2010). Les traducteurs roumais de l’Œuvre de Victor Hugo. Leur contribution litteraire et sociale au maintien du dialogue interculturel. Atelier de Traduction, 13, 71-85.
Nida, E. (1964). Principles of correspondence. In L. Venuti (ed.), The translation studies reader. London: Routledge.
Nida, E. (1964). Toward a science of translating. Leiden: E. J. Brill.