مطالعه اثر پاکوتاه کنندگی پاکلوبوترازول بر روی گل مریمL. Polianthes tuberose و امکان تولید آن به شکل گلدانی

علوم باغبانی

مقاله 2، دوره 24، شماره 1، شهریور 1389   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jhorts4.v1389i1.3637

نویسندگان

هانیه هادیزاده^* ؛ علی تهرانی فر؛ محمود شور؛ سید حسین نعمتی

فردوسی مشهد

چکیده

چکیده
پاکلوبوترازول مهم ترین ترکیب تریازولی می باشد که در برخی از محصولات به عنوان کند کننده رشد به کار می رود. در این تحقیق، تأثیر روش‌های کاربرد و غلظت پاکلوبوترازول به منظور کنترل ارتفاع گیاه و تولید گلدانی گل مریم مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش اول، پیازهای مریم قبل از کشت در محلول پاکلوبوترازول با غلظت‌های 25، 50 ، 75 و 100 میلی‌گرم در لیتر و بمدت زمان 10 ،20، 30 دقیقه فرو برده شده و سپس در گلدان کشت شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کاملا تصادفی در 4 تکرار اجرا شد. در آزمایش دوم، گیاهان در مرحله ای که 20 سانتی‌متر ارتفاع و برگهای کاملاً توسعه یافته داشتند، با غلظت‌های0 ، 15، 30، 45، 60 و 75 میلی‌گرم در لیتر پاکلوبوترازول در غالب طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار محلول پاشی شدند. نتایج نشان داد که بلندترین گیاهان (54/54 و 40/60 سانتی‌متر) به ترتیب در آزمایش فروبری و محلول پاشی، گیاهان شاهد می‌باشند. سریعترین زمان گل‌دهی (3/107روز) نیز در گیاهان شاهد دیده شد در حالی که گلدهی با کاربرد پاکلوبوترازول با غلظت 100 میلی‌گرم در لیتر تا 2/122 روز به تأخیر افتاد. صفات طول خوشه، طول ساقه و تعداد گلچه در هر دو روش فروبری پیاز قبل از کشت و محلول پاشی تحت تأثیر غلظت پاکلوبوترازول کاهش یافتند. نتایج این آزمایش نشان داد که پاکلوبوترازول توانسته است اندازه گیاه را متناسب با اندازه گلدان کنترل کند.

واژه‌های کلیدی: گل مریم، پاکلوبوترازول، روش کاربرد