ارزیابی گوناگونی ژنتیکی در هشت نژاد گوسفند بومی ایران (اویس آریس) با بهره گیری از نشانگرهای ای اف ال پی

پژوهشهای علوم دامی ایران

مقاله 11، دوره 2، شماره 2 - شماره پیاپی 4، تیر 1389   

نوع مقاله: مقالات علمی- پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/ijasr.v2i2.4104

نویسندگان

اکبر خالق زادگان^{* 1}؛ سید حسین حسینی مقدم¹؛ سید محمد فرهاد وحیدی¹؛ سید بنیامین دلیرصفت²؛ هادی زارع²

¹گروه علوم دامی ، دانشــکده کشــاورزی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایرلن

²گروه پژوهشی کرم ابریشم، دانشگاه گیلان، ایران

چکیده

در این پژوهش گوناگونی ژنتیکی هشت نژاد گوسفند ایرانی شامل نژادهای لری بختیاری، ماکویی، مغانی، تالشی، شال، زندی، نایینی و کلکویی با بکار گیری روش ای اف ال پی بررسی شد. از 309 نمونه بررسی شده 121 نوار چندشکل فراهم گردید. میانگین هتروزیگویستی درون نژادی بالا و برابر با 0255/0 ± 2795/0 و هتروزیگویستی میان نژادی بسیار پایین و برابر با 0184/0 بدست آمد.کمترین فاصلة ژنتیکی درمیان دو نژاد لری-بختیاری و ماکویی (0151/0) و بیشترین فاصلة ژنتیکی در میان دو نژاد لری بختیاری و تالشی (0486/0) برآورد گردید. جریان ژنی بسیار بالا و برابر با 5685/7 برآورد شد. نمودار خوشه ای بدست آمده از ماتریس تشابه جاکارد و الگوریتم UPGMA چگونگی ارتباط میان تک تک نمونه ها را آشکار کرد. تجزیه به مولفه های اصلی نیز نشان داد که نمونه ها همبستگی بالایی دارند. نمودار خوشه ای بدست آمده از ماتریس فاصلة ژنتیکی با روش نااوریب نی(1978) و الگوریتم یو پی جی ام ای با، بازة جغرافیایی و ویژگی های فنوتیپی نژادهای بررسی شده همخوانی میانه ای داشت که ممکن است بازتابی از کوچ های ناشناخته، وجود جریان ژنی و هم خاستگاه بودن این اندوخته های ژنتیکی باشد. همچنین در این بررسی هیچ نشانگر ویژه نژادی یافت نشد

کلیدواژه‌ها

گوسفند ایرانی؛ نشانگرهای ای اف ال پی؛ گوناگونی ژنتیکی