رویکرد انتگرال به برنامه فلسفه برای کودکان (p4c)

پژوهش نامه مبانی تعلیم و تربیت

مقاله 3، دوره 2، شماره 2 - شماره پیاپی 4، اسفند 1391   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/fe.v2i2.12764

نویسندگان

احمد اکبری^* ؛ طاهره جاویدی کلاته جعفرآبادی؛ بختیار شعبانی ورکی؛ محمد تقوی

فردوسی مشهد

چکیده

هدف اصلی این مقاله بازاندیشی در رویکردهای متداول برنامه فلسفه برای کودکان و ارائه رویکردی نو برای این برنامه براساس نظریه انتگرال ویلبر است. این دیدگاه متضمن چهار کوادرنت است و می تواند به عنوان یک هولون در نظر گرفته شود. به اعتقاد ویلبر، همه ابعاد واقعیت باید به عنوان یک کل مورد نظر قرار گیرد. براساس نظریه انتگرال در این مقاله فلسفه برای کودکان به عنوان یک هولون با چهار ساحت مرتبط به هم مورد بررسی قرار گرفته است. در نتیجه این برنامه به منزله یک فرایند شبیه روش سقراطی و اجتماع پژوهشی مورد نظر لیپمن است، همچنین، رویکردی تاریخی است آنگونه که گُردر در «دنیای سوفی» دنبال می کند و داستان فلسفی جهان شمولی است آنگونه که فیشر در کتاب «داستان هایی برای فکر کردن» و پیکمال در اثر «حکایت های فلسفی» جهان به آن پرداخته اند و در نهایت برنامه ای است فرهنگ وابسته نظیر آنچه متفکر دانمارکی یسپرسن خاطر نشان می کند.

کلیدواژه‌ها

فلسفه برای کودکان؛ رویکرد فرایندی؛ رویکرد محتوایی؛ نظریه انتگرال