اثر مقادیر و روش‌های مختلف کاربرد پوتریسین بر عمر گلجایی، برخی شاخص‌های فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیمی میخک (Dianthus caryophyllus L.)

علوم باغبانی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 12 مهر 1400   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jhs.2021.71518.1075

نویسندگان

داود هاشم آبادی^{* 1}؛ سید عباس راضی²؛ بهزاد کاویانی³

¹دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت

²دانشگاه آزاد اسلامی رشت

³دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت

چکیده

میخک (Dianthus caryophyllus L.) یکی از مهم‌ترین گل‌های شاخه‌بریده‌ی جهان است که ارزش بالایی در صنعت گلکاری دارد. این گل فرازگرا به اتیلن و تنش آبی پس از برداشت بسیار حساس است و عمر گلجایی نسبتاً پایینی دارد. بیشتر اثرات منفی روی گل‌های شاخه‌بریده ناشی از تولید اتیلن است. استفاده از ترکیبات کاهنده یا ممانعت‌کننده‌ی سنتز اتیلن راهی مؤثر در افزایش عمر پس از برداشت میخک است. هدف از پژوهش حاضر، افزایش عمر گلجایی گل شاخه‌بریده‌ی میخک رقم "تمپو" با استفاده از مقادیر 01/0، 02/0 و 05/0 میلی‌‌مولار پوتریسین و روش‌های کاربرد پیوسته، پالس و اسپری بود. یک آزمایش بر پایه‌ی طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار در 3 تکرار و 150 شاخه گل انجام شد. در این پژوهش، صفات عمر گلجایی، درجه بریکس، جذب آب، کاهش وزن تر، درصد ماده خشک، کاروتنوئید گلبرگ، کلروفیل برگ، نشت یونی، آنزیم پراکسیداز، آنزیم سوپراکسیددیسموتاز و اتیلن اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که بیشترین عمر گلجایی (14 روز) در گل‌های شاخه‌بریده‌ی تیمارشده با 02/0 میلی‌مولار پوترسین به صورت اسپری (محلول‌پاشی) مشاهده شد. این تیمار همچنین باعث تولید کمترین اتیلن (36/2 نانولیتر در لیتر در ساعت در گرم وزن تر)، بیشترین جذب آب (88/1 میلی‌لیتر در هر گرم وزن تر) و بیشترین فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (04/23 واحد آنزیم در هر گرم وزن تر) گردید. برخی شاخص‌های فیزیولوژیک و فعالیت آنزیمی دیگر نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند. در صفات عمر گلجایی، جذب آب، درجه‌ی بریکس، درصد ماده‌ی خشک، میزان کاروتنوئید و فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز، کمترین ارزش در گل‌های شاخه‌بریده‌ی شاهد ثبت شد.

کلیدواژه‌ها

اتیلن؛ پلی‌آمین؛ عمر پس از برداشت؛ گل فرازگرا

مراجع