مطالعه تطبیقی صفت بیانی در زبان‌های فارسی، فرانسه و روسی

پژوهش های زبان و ترجمه فرانسه

دوره 6، شماره 1 - شماره پیاپی 10، شهریور 1402   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/rltf.2024.86522.1102

نویسندگان

ناهید جلیلی مرند¹؛ ناهیده کلاشی^{* 2}

¹گروه زبان فرانسه، دانشکده ادبیات، دانشگاه الزهراء، تهران، ایران.

²گروه زبان روسی، دانشکده ادبیات، دانشگاه الزهراء، تهران، ایران.

چکیده

انواع مختلف صفت به عنوان یکی از اجزاء پربسامد جمله در زبان‌های زنده دنیاست. برای محدود کردن موضوع پژوهش، ما صفت بیانی را برای مطالعه تطبیقی در سه زبان فارسی، فرانسه و روسی در مقاله حاضر انتخاب کرده‌ایم. از آنجائیکه این سه زبان در سه محدوده جغرافیایی و فرهنگی گویشوران خود را دارند و با توجه به تقاوت‌های آنها از لحاظ نحوی، دستوری و واژگانی، این پرسش برای ما مطرح شده که وجوه اشترک و افتراق این عنصر دستوری در این زبان‌ها چیست. با روش توصیفی، تحلیلی و کتابخانه‌ای و استناد بر تعاریف زبان‌شناسان ایرانی، فرانسوی و روسی، انواع صفت بیانی را در موارد مختلف از جمله نقش دستوری، استفاده بلاغی، حضور آن در اسامی مرکب، در بدل و غیره با ذکر مثال-های گوناگون مطالعه کرده و به نتایجی دست یافته‌ایم. تغییرپذیری این صفات از نظر جنس (مذکر و مونث) و شمار (مفرد و جمع) و محل قرار‌گیری آنها نسبت به موصوف از خصوصیات آنها در زبان فرانسه است. همچنین، از مهم ترین وجوه تمایز این صفات در زبان روسی ویژگی‌های ظاهری، نقش و جایگاه آنها در ساختار جمله و وجود جنس و شمار دستوری با قابلیت تصریفی است، در صورتی که تغییر ناپذیری از لحاظ جنس و شمار، همینطور جایگاه تقریباً ثابت آنها از بارزترین تفاوت های این صفات در فارسی با دو زبان دیگر است.

کلیدواژه‌ها

صفت بیانی؛ دستورزبان؛ زبان فارسی؛ فرانسه؛ روسی؛ جنس؛ شمار

مراجع